Annabel Lee, a sad love poem by Edgar Allan Poe

It was many and many a year ago,

In a kingdom by the sea,

That a maiden there lived whom you may know

By the name of Annabel Lee;

And this maiden she lived with no other thought

Than to love and be loved by me.

I was a child and she was a child,

In this kingdom by the sea:

But we loved with a love that was more than love–

I and my Annabel Lee;

With a love that the winged seraphs of heaven

Coveted her and me.

And this was the reason that, long ago,

In this kingdom by the sea,

A wind blew out of a cloud, chilling

My beautiful Annabel Lee;

So that her highborn kinsman came

And bore her away from me,

To shut her up in a sepulchre

In this kingdom by the sea.

The angels, not half so happy in heaven,

Went envying her and me–

Yes!–that was the reason (as all men know,

In this kingdom by the sea)

That the wind came out of the cloud by night,

Chilling and killing my Annabel Lee.

But our love it was stronger by far than the love

Of those who were older than we–

Of many far wiser than we–

And neither the angels in heaven above,

Nor the demons down under the sea,

Can ever dissever my soul from the soul

Of the beautiful Annabel Lee:

For the moon never beams, without bringing me dreams

Of the beautiful Annabel Lee;

And the stars never rise, but I feel the bright eyes

Of the beautiful Annabel Lee;

And so, all the night-tide, I lie down by the side

Of my darling–my darling–my life and my bride,

In her sepulchre there by the sea,

In her tomb by the sounding sea.

Edgar Allan Poe was an American writer, poet and critic who is famous for his short stories and poems of horror and mystery. My favourites are "the Black Cat", "Raven" and "Annabel Lee". Throughout his life, he suffered too much. Lost his mother when he was a child, his stepmother, his wife and brother due to serious diseases. Even though his works were published, he did not earn enough money to live in a good condition. He had a poor life in debt. Therefore, there are dark themes in his works. Poe was excluded by other writers because of his harsh criticism to other poems and works. But we know that he also influenced many writers such as Kafka, Nietzsche, Joyce, Dostoyevsky, Doyle and Baudelaire. He died in 1849. The reason of his death even remained unknown, somewhat of a mystery. I feel very sorry for him; he did not live the life he deserved.

The poem “Annabel Lee” (1849) is the last poem written by Poe and it is about a woman who died in a young age. The narrator is a man who loves Annabel so deeply. And after losing her, he cannot stop thinking about her. Very sad love story. The publishing date of this poem shows that Edgar Allan Poe wrote this poem for his wife. We can understand how he felt desperate, alone and depressed after losing his beloved one. Also, we see how he loved his wife deeply.

Let’s analyse the poem;

In the first stanza, it begins as if it is a fairy tale. We can paraphrase it as “Once upon a time, there was a maiden who lived in a kingdom by the sea…” And it says that the maiden Annabel Lee thinks about him all the time, she loves him and he loves her back.

In the second stanza, we learn that Annabel Lee and the narrator have known each other since childhood. The narrator expresses how their love is powerful and pure by saying “we loved with a love that was more than love” which is one of my favourite lines in this poem. “With a love that the winged seraphs of heaven coveted her and me”; it was a love that angels envied, he says.

In the third stanza, he says because their love is more than a love, a cold wind blew out and caused the death of his beautiful Annabel Lee.

By saying “her kingdom kinsman”, he refers to Annabel Lee’s family and relatives. Probably he does not love them because he says they took her away from him to bury. “Shut her up in a seculpture”

In the fourth stanza, we understand that he actually blames the angels because he thinks the angels envied the purity and beauty of their love and sent a cold wind by night to kill his beloved one Annabel Lee. He thinks the angels are the reason to lose his love and everyone knows it.

In the next stanza, he indicates how strong their love is. No one including angels and demons can have power to dissever his soul from the soul of his beautiful Annabel Lee. Even though they are wiser or older than the narrator and Annabel Lee, they cannot afford to end such strong love, the narrator says. Their bodies can be departed but their souls will be always together. Wow, isn’t it so sad to read these lines? Seeing how bad he feels… He loses his faith, but still believes in their love. So tragic..

And finally in the last stanza, “the moon” and “the stars” symbolizes Annabel Lee. Stars are bright like her eyes. At night, he dreams of Annabel Lee, thinks of her all the time. He even says he lies down by her side, her tomb. We don’t know if he is dreaming of laying down next to her tomb or he literally goes to her tomb every night and lies down. This part is unclear. I hope he is only dreaming of it.

We know that Edgar Allan Poe had very rough days after losing his wife Virginia in January 30th,1847. They also knew each other from childhood; she is the daughter of his aunt if I don’t remember wrong. Nobody knew where Poe was in the last four days before he died in October 7th, 1849. When he was found, he was wearing someone else’s clothes and he was half unconscious. It still keeps its mystery.

Rest in peace Edgar Allan Poe and his beloved one, beautiful Virginia.

.

.

Eserleriyle Dostoyevski, Kafka, Nietzsche gibi yazarları etkileyen Edgar Allan Poe, hayatını hep bir mücadele içinde geçirdi. Çocuk yaşta yetim kaldı, evlatlık verildi. Gittiği ailede ilk başta her şey yolunda giderken Edgar'ın alkol ve kumara kendini fazla kaptırmasıyla üvey babasıyla tartışmaları büyüdü ve evi terkedip orduya katıldı. Ordudan ayrılmaya karar verdiği zamanlarda çok sevdiği üvey annesinin de öz annesi gibi veremden kaybettiğini öğrendi. Anlaşamadığı üvey babasıyla da bağını tamamen kopardı. Kitapları basılıyordu ama çok satmıyordu, kazandığı miktar geldiği gibi hemen gidiyordu. Sert eleştirileri olduğundan diğer yazarlar tarafından da hep dışlandı. Editör olarak bir yerde çalışmaya başladı, düzenli bir işi vardı her şey yoluna girecekken başka problemleri ortaya çıktı. Kendini alkole verdi, işten çıkarıldı. Eşi Virginia da sevdiği neredeyse tüm kadınlar gibi vereme yenik düştü. Sevdiklerini ya vereme teslim etti ya da başka ciddi hastalıklara. Parasızlık, çaresizlik, üst üste gelen kayıplar, alkol, kumar, sevgisizlik, yalnızlık... derken hayatı çok zor geçti. 7 Ekim 1849'da 40 yaşındayken bilinmeyen bir sebepten hayatını kaybetti. Ölüm sebebine dair yirmiye yakın teori olmasına rağmen gizemini hala koruyor. Eserleri gibi gizemli, karanlık bir şekilde bu dünyadan göçtü gitti.

Ne zaman Edgar Allan Poe hakkında bir şey görsem hayatını hatırlayıp üzülürüm. Kim bilir neler yaşadı, neler hissetti diye düşünürüm. Yazmak iyi gelir miydi ona böyle durumlarda merak ederim. Bu şiiri, ölmeden önce yazdığı son şiir. Biraz da olsa eşi Virginia'yı kaybettiğinde ne hissettiğini görmemizi sağlayan bir şiir aslında. Ne kadar acı dolu olduğunu ama bir şekilde kendinde teselli bulmaya çalıştığına şahit oluyoruz.

Şiirine masalsı bir girişle başlıyor; bildiğimiz çocuk masalları gibi "bir varmış bir yokmuş" tarzında, "çok çook uzun zaman öncesine" götürüyor bizi. Denize kıyısı olan bir krallıktaki genç, güzel kız Annabel Lee hakkında.. Anlatıcımız ise Annabel Lee'yi çok seven ve onu kaybettiği için derin üzüntü yaşayan bir adam...

İlk kıtada anlıyoruz ki karşılıklı bir sevgi bu, Annabel Lee'nin aklı fikri adama duyduğu sevgiymiş. Sonraki kıtada, çocukluktan beri birbirlerini tanıdıklarını, aşklarının çok güçlü olduğunu, aşktan öte bir duygu olduğunu belirtiyor. Onların bu bağını, cennetteki kanatlı melekleri bile imrendirdiğini söylüyor anlatıcımız.

Bu yüzdendir ki diyor soğukça esen bir rüzgar Annabel Lee'yi ölümcül hastalığa yakalanmasına sebep oldu ve hayatını kaybetti. Annabel Lee'nin ailesi veya tanıdıklarını "kingdom kinsman" olarak betimliyor şiirde; anlatıcımız belli ki pek sevmiyor onları. Sevdiği kadını ondan uzaklaştırıp ondan kopardıklarını, bir tabuta kapattıklarını söylüyor.

Ama asıl sorumluların aşklarının saf, temizliğini ve bu kadar güçlü olmasını kıskanan melekler olduğunu söylüyor. Soğuk rüzgar gönderip Annabel Lee'nin ölmesine sebep olduğunu belirtiyor.

Yine de onların aşkı her şeyden çok güçlü olduğunu, kimsenin ne meleklerin ne şeytanların bu aşkı bitirebileceğini anlatıyor sonraki kıtada. İsterlerse daha büyük ve zeki olsunlar onlardan, bedenleri ayrılsa da ruhları daima birlikte olacağını vurguluyor. Hiç kimsenin de bunu ayırmaya gücü yetmez diyor.

Son kıtada ise ay ve yıldızı Annabel Lee'nin güzelliğiyle sembolize ediyor. Yıldızlarla güzel Annabel'in parlayan gözlerini hatırlıyor. Ay ise onu hayal etmesine yardım ediyor. Her gece, mezarının yanına uzandığını, onunla olduğunu söyleyerek bitiriyor şiirini. Tabii burada gerçekten mezarına gidip uzanıyor mu yoksa hayal mi ediyor tam bilemiyoruz.

Edgar Allan Poe da eşini çocukluktan beri tanıyor, yanlış hatırlamıyorsam halasının kızıydı Virginia. 1847'de eşini kaybetti, 2 sene sonra kendisi gizemli bir şekilde hayatını kaybetti. Her ne kadar dışardan toparlandığını göstermeye çalışsa da, çünkü tanıdıkları onun kadınlarla flört etmeye başladığını falan söyleyerek aslında iyiydi son zamanlarda demiş, görüyoruz ki aslında içinde başka fırtınalar kopuyormuş. Demek ki Virginia'nın varlığı hep onu bu zor hayatta bir şekilde ayakta tutmaya yetmiş, onu da kaybedince kaybedecek başka bir şeyi olmaması onu ağır depresyona ve sonuna adım adım götürmüş. Ölmeden önce 4 gün ne yaptı ne etti neredeydi kimsenin bir bilgisi yok; onu kendisine ait olmayan bol kıyafetlerle yarı baygın şekilde buluyorlar. Hastanede arada sayıklasa da son sözü "Tanrım, zavallı ruhuma yardım et" olmuş.

Umarım Virginia ve Edgar Allan Poe kavuşmuştur ve artık daha huzurludur.